Oswajanie żab

       Brzydzę się wszystkiego co pełza, skacze i jest oślizłe. Brzydzę się i to jest silniejsze ode mnie. Tak, tak wiem, te stworki są bardzo pożyteczne, małe i krzywdy nie zrobią. Ale ja się brzydzę i już. Na widok ropuchy serce zaczyna przyspieszać, tak jakby  nie chciało mieć nic wspólnego z resztą ciała, bo w tym czasie moje  nogi robią się jak z waty. Mam wrażenie, że gdybym miała fizyczny kontakt z takim  stworem, to serce na własną rękę, nogę, czy jakoś tak, by umknęło jak najdalej od nas.
Ale staram się być dzielna i nie okazywać tym stworom, że się ich boję. O nie!
A one czają się na każdym kroku. W ciemnym i wilgotnym zakątku ogródka, pod liśćmi bergenii,  bywa, że małe ropuszki grzebiuszki włażą mi do domu.
Z kolei zielone rzekotki drzewne skaczą po gałęziach krzewów. Żadne tam myszy, , szczury czy pająki nie powodują u mnie wzrostu ciśnienia. No chyba, że mysz w kuchennej szafce.
        Przyznacie, że to za wiele na moją delikatną konstrukcję.
Dlatego też, postanowiłam trochę bardziej oswoić się ze swoim strachem i wyhaftowałam zakładkę, na której są trzy zielone żaby.
Do pracy wzięłam płótno Murano z zaznaczonymi krateczkami. W niczym mi one nie pomogły, bo i tak krzyżyki musiałam liczyć. Nici to DMC wg opisu, a tych których  nie miałam , dopasowałam sama spośród Ariadny i DMC. Kolorów nie zliczę,  bo brałam prawie wszystko co zielone,a każda żaba ma swoje indywidualne barwy.

Zakładka pojedzie do mojej koleżanki, bo ja płazów mam w okolicy ponad normę.
   

Do środka zakładki włożyłam kawałek plastikowej teczki. Teraz dopiero zdałam sobie sprawę, że powinnam podkleic flizeliną.

   Dziękuję Wam za odwiedziny i wszystkie ciepłe słówka.

Chciałam przypomnieć , że szukam jeszcze jednej osoby do zabawy Podaj dalej.