Torby,torby,torby...

 Od dawna już staraliśmy się nie używać wszelkiej maści toreb foliowych.  Ale skoro jeszcze w sklepach królowały foliówki...  no to różnie bywało.Różnych toreb tzw. materiałowych, było w domu pod dostatkiem .  Wiele firm dawało te rzeczy w ramach reklamy.
Od pewnego jednak czasu  toreb  materiałowych zaczęło w domu brakować ,  ponieważ staram się  , żeby  każdy w swoim samochodzie miał zapas .
   Z kolei szafka na przydasie pęczniała,puchła, drzwi zamykały się przy pomocy kolana. A szafka solidna, przedwojenna, z litego drewna.  Własnoręcznie przez młodsze dziecię odnowiona. Ale i ona coraz gorzej sobie radziła ze wszelkim dobrem, który ja pieczołowicie gromadzę.
Materiałów wszelkich po sufit: kawałek jedwabiu najprawdziwszego,koszule , z których dziecięcia powyrastały nagle ,nie nadążających ich zniszczyć, rzeczy, które po pierwszym praniu przypominały ubranka dla krasnoludków,materiały kupione na poduszki, jaśki, fartuszek itp.
Postanowiłam część tego dobra spożytkować i poszyć z nich torby na zakupy. Ponieważ nie byłam pewna jak mi to wyjdzie, na pierwszy ogień poszły koszule.

     
Torby z koszul:

1. Torba w paseczki ma także podszewkę z prześcieradła z jerseyu, które po wypraniu skurczyło się  .

  No ,ale najlepsze zostawię na koniec.

Swego czasu, kiedy postanowiłam wziąć się za haft krzyżykowy ,  nie miałam pojęcia ,  jak się do tego zabrać .  Kupiłam w pasmanterii gotowy zestaw, muliny i zaczęłam  działać. Haftowałam sześcioma nitkami, co drugą kratkę  (kratkę, a nie nitkę).  W ten sposób popełniłam  dwa "hafty", których wzór mi się bardzo podobał . 

 W końcu tak się złożyło, że   dziecię moje zawiozło mnie do mamy swojego kolegi, pani Zosi R., biegłej hafciarki. Pani Zosia, pochodząca z rodziny z hafciarskimi tradycjami,  wytłumaczyła mi co i jak.  No i załapałam jak to powinno wyglądać. Nie co dwie kratki, tylko ew,  co dwie nitki.  Wspomnę też ,  że byłam urzeczona domem państwa R.,bo wyglądał jak galeria sztuki. Żal , że mieszkają tak daleko ode mnie .

   No, ale wracam do tematu. Popełnionych "haftów"  żal było wyrzucić i przewalały się  po szafach. Z kolei w drugiej części szafy rezydowała torba z napisem      "(...) centrum hodowli i rozrodu",  którą dostałam na jakiejś wystawie rolnej,od kolegów z pokrewnej branży.  Tachajki żal wyrzucić , bo solidnie uszyta, z grubego  płótna,  ale jakoś  tak iść z nią na zakupy nie bardzo.

Postanowiłam zakryć napis moim pierwszym " haftem."  Maszyna strasznie się opierała na ten mezalians i nie chciała szyć . Po kilku pruciach, kiedy już udało się  przylepić do kupy, okazało się ,  ze hafcik jest krzywo przyszyty. Nie będę już pruła, bo opór materii jest niestety większy niż moja cierpliwość .

Dziękuję za wszystkie przesympatyczne komentarze pod poprzednim postem, za uwagę . 

Pozdrawiam serdecznie Jola